Дури потоа втаса до неа она веќе слушнато објаснување: „Без нештата од минатото човек се чувствува загубен“.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
А токму тогаш уште еднаш повтори: „Без нештата од минатото човекот е како риба на суво. Соголен“.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
А телефонскиот разговор заврши со мудроста што и сега, предмалку ја повтори: она, дека без нештата од минатото човекот се чувствува исфрлен од рамнотежа.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)