Во тие мачни повоени, униформирани, купонски времиња, кога луѓето живееја под диктатот на еднонасочните пароли, Татковата појава, со старата изветвена паларија, носена уште во Цариград, на која Мајка ѝ ја менуваше само свилената кордела, и со старата кожена чанта, јасно се изделуваше од пејзажот на времето вклопувајќи сѐ повеќе во минатото одошто во сегашноста.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)