Беше тоа мала минијатура на црквата Св. Јован Канео од брегот на Охридското Езеро.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Војна, мислеше. Хистерична минијатура на човешката грабливост.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Во ова пеење различните гласови, кои поаѓаа во различно време, се следеа еден со друг, но никако да се стигнат, како и брановите на синото езеро.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Понекогаш се опијанувал и ги претепувал децата и сопругата Ана, која тогаш заработувала рибајќи ги подовите во семејствата на богатите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Ги раскажуваше и убавите и грдите нешта, зборуваше за татко си кој сликал минијатури на плочки кои потоа ги украсувале кујните на богатите; тој умеел не само волшебно да слика, туку и да им раскажува приказни на своите деца за насликаното – за петелот и кокошката, за ветерната мелница и кравата, за млекарката и реката кои се појавувале на плочките под неговата рака.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Имаше уште една драматична минијатура на која тешко навикнував.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Во неговите книги пишувани на различни писма, латинично, арапско, кирилско, хебрејско, на места откривав разлеана пепел, во необични облици, која некаде се слеваше во старите минијатури на еден Коран пишуван на рака, како своевидно надополнување, потврдување на неговото читање и постоење, неговото воскреснување во моите нови читања.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)