Наеднаш една мисла како камен го удри по главата.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
Наеднаш една мисла како камен го удри по главата.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Погледна уште еднаш кон небото, никако да му се разбистри мислата како во утрината.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Лозарот од Неготино, испечен од тиквешкото сонце, избрчкан од мислата како да врзи крај со крај во месецот и веќе подгрбавен од наведнувањето кон секое грозде, овој лозар од Неготино, значи, никогаш нема да разбере што значат Клиничките патеки што ги воведе власта во лекувањето на обичните луѓе.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Беше зафатен со мисли како да се избегне оваа опасност што се испречи пред нивниот пат.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Мајка ми, без мисли како татковите одговори: – Бог да ти поможе! – Бог ги помага сите што умеат да си помогнат себеси!
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)