мислење (имн.) - дека (сврз.)

Авторот Р. В. Силерс е на мислење дека традиционалниот проблем ‘дух-тело’ е непотребно оптоварен со невнимателна употреба на терминот ‘интеракција’.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во христијанската догма, особено во учењата на Свети Августин и Тома Аквински, се избираат оние елементи на Аристотеловото учење кои одат во прилог на величење на бесмртноста на душата, а телото го сметаат за пасивно и инертно.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
1 Се претпоставува дека големиот антички филозоф Платон, под влијание на орфизмот, бил застапник на мислењето дека душата е бесмртна.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Така на пример, Тома Аквински го застапува мислењето дека телото не е составен дел на душата, но душата по својата суштина е наклонета кон соединување со телото.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Што вели историјата на филозофијата за овој проблем.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Меѓутоа, дури и тогаш кога имаме во вид дека употребата на „надворешна“ и „внатрешна“ состојба е само метафора, прашањето за тоа како духот и телото на една личност влијаат еден врз друг останува оптоварено со голем број непознати.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во Античката филозофија, поточно кај застапниците на религиското учење - орфизам, го среќаваме мислењето дека телото е затвор за душата.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Исто така, изгледа оправдано ова да се прошири и на генералниот епистемолошки случај, со сите импликации за картезијанската перспектива.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Обете поенти зависат од потребата за јавни ограничувања, кои ја подвлекуваат суштинската дистинкција - дистинкцијата помеѓу следењето на правилото и (само) мислењето дека некој го следи правилото - а нивната основа Витгенштајн, како што е познато, ја наоѓа во договорот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Имено, Кравар има мислење дека Крлежината критика на Шегвиќевиот културен концепт (и оној на Smotra) и визиите за хрватското општество биле доволно втемелени и во граѓанската либерална позиција.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Грот: Дали се согласуваш со мислењето дека контекстот на стрипот во весниците е многу поконзервативен од телевизискиот? !
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Јас и самиот работам на моите стрипови, но постои и одредена граница на моето бдеење.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Во формалната, калкулативната, структуралната свест е закоренето мислењето дека е реално она што е конкретно доживеано (aisthesai = да се доживее).
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Имено, луѓето околу вас или безрезервно го подржуваат вашето творештво и одат дури дотаму што тврдат - со што и јас се согласувам - дека сте без конкуренција најзначајниот уметник во Македонија, или, од друга страна, се сервира мислење дека вие сте сепак само “маргиналец”, само недоволно интелигентен “алтернативец” кој не ги знае длабоките и фасцинантни лавиринти на моќта и упикувањето.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Елдричовото мислење дека марихуаната ја подобрува способноста на музичарите за изведба на џез или свинг долго била прифатена и помеѓу музичарите и во стручната литература.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Тоа повторно и повторно му го потврдуваше мислењето дека добро направил што се решил да биде човек-куче и дека ова куче сепак е најдоброто што може човек да го има.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Очигледно, не го прифаќа моето објаснување.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Мислењето дека Иван е подучуван од професорот по сомневањата, можеби има некаква вредност но само како шега“ ми шепоти двојникот и тропа со прстите.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Второто навраќање на Боге од Бањи, само за да проверел колку ми напреднала работата, го искористив за да му го соопштам моето мислење дека изгледа токму бабите се најдобро информирани за однесувањето, дејствијата и последиците на смртта.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Само на тие љубопитни и ситно зборлести женички им е позната адресата и канцеларијата на секретаријатот на таинствената институција во која се сортираат душите што го напуштаат животот“, му реков.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
112. Работењето на Србите не остана без резултати при решавањето на македонското прашање. Србите со своите училишта во Македонија успеаја да создадат илузија во европското и во руското јавно мислење дека има Срби во Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
На првите им одговара конформистичка парадигма (максимум задоволство а минимум вложена разумска сила), на вторите – реформистичка, макар што и кај нив преовладува мислењето дека уметничкото дело е жив организам кој е во спрега со публиката пренесувајќи ѝ ја пораката што самата сака да ја чуе.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Во обвинителниот акт што го читаше офицерот беше допуштено чудење и се изразуваше мислење дека за вакви дела се способни луѓе што ги имаат развиено до крајна мера фанатизмот и престапноста.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Од друга страна, постои мислење дека сето тоа што последниве години се случува во светот, всушност го означува „крајот на историјата”, или барем крајот на онаа историја што денес ја познаваме.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Патем, тоа важи и за терминот „андерграунд” (кој многумина често погрешно го поврзуваат со култот кон дрогата кај нас), кој не постои во вистинска смисла ако го прифатиме мислењето дека целата држава ни е „андерграунд” (колапс на стопанскиот, па и на правниот систем).
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Ќе го земам примерот со МТВ. Како единствен јавен ТВ-медиум, за оваа куќа постои распространето мислење дека е херметична и конзервативна, и дека опстојува како полумртва институција.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Во својата Историја го беше потцртал мислењето дека револуциите не се пресадуваат, а доколку тоа се стори е неизбежен незапирливиот процес на жртвувањето.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Од една страна, несомнено е дека некои лица, врз основа на своите интереси и/или идеолошки позиции, стојат на мислењето дека работниците се доволно заштитени, па дури и дека сѐ уште имаат премногу права.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Сонцето и онака пак ќе си изгрева на исток И пак ќе заоѓа на запад што не значи дека и на запад Нѐ грее сонцето додека туристите чекаат Да го уловат во своите камери залезот За кој однапред знаат дека е волшебен и незаборавен Пред зајдисонце на запад катаден луѓето стануваат имуни На романтични воздишки и нежности од каков било вид Воопшто на запад многу е распространето мислењето Дека љубовта и сите воздишки се обична измислица И дека живеачката во целост ја движат пазарните односи Затоа на запад има сѐ повеќе жени кои не знаат да се бакнуваат Ај што не знаат да се бакнуваат ама не знаат ни да готват А тоа веќе директно се одразува врз квалитетот на сонувањето Зашто во рестораните за брза храна не се крепи здраво сонување И понекогаш е поарно да си гладен и барем со време да си знаеш
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Кога полковниците го составија Извештајот давајќи мислење дека манастирот со околните населби треба да ѝ припаднат на Албанија, игуменот сиот растревожен, возбуден, му рече на полковникот Стивенс: - Значи и вашата земја се определи за Албанија...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Оттаму и настојувањата да се намалат ваквите случувања.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Јас не сум рамнодушен кога се во прашање несреќите – рече тој, како да отфрла некое неизречено обвинение или како да спори со моите размислувања. – Јас го поддржувам она познато мислење дека ништо не е случајно!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Оваа помисла ја прифатив како потврда на моето мислење дека од таква голема височина некои навидум ситни нешта не втасуваат до нашето око.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Демократијата овозможи сите да имаат слободен пристап до културата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Почесто ќе бидат на мислење дека женското движење имало “добро влијание на државата”.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Затоа, со желба да го избришам од мислите на вашите еминенции и на секој верен христијанин ова моќно сомневање што беше со право изречено кон мене, со искрено срце и со вистинска вера ги отповикувам и ги негирам споменатите заблуди и кривоверства и воопшто сите заблуди и кривоверства и дејства спротивни на светата Црква; се заколнувам дека нема во иднина никогаш да речам или да тврдам усно или писмено нешто што би можело да фрли врз мене слично сомневање, и доколку ми се случи да сретнам кривоверец или некојшто се смета за таков, ќе ја известам светата инквизиција, инквизиторот или прелатот во местото каде што живеам.”
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Исто така почесто од постарите луѓе ќе ги одобруваат врските меѓу припадниците и припадничките на различните раси. 49 отсто од луѓето меѓу 18 и 24 години се согласуваат со давањето предност на малцинствата, за да ја подобрат својата положба, додека со тоа се согласува само приближно третина од припадниците и припадничките на baby-boom генерацијата.” (Katz,130.) okno.mk | Margina #32-33 [1996] 104 ПРИМЕР ПОПУЛАРНА МУЗИКА Расправата за влијанието на музиката не е ништо ново.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Според мислењето на Finkielkraut живееме во време на feeling, на општа ревитализација на вредностите и отстранување на разликите.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Процесот на Галилеј, Рим, 1633, документи што ги собрал Giorgio de Santillana Margina #32-33 [1996] | okno.mk 87
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тука можеме да се согласиме со Pascal Bruckner, којшто аргументирано (со набројување на големи историски грозотии, направени под маска на висока култивираност) го застапува мислењето дека врската меѓу културата и моралот никако не е сама по себе разбирлива, дека е илузорно развојот Margina #32-33 [1996] | okno.mk 101 на слободата да се условува со образованието и дека на пример читањето романи сѐ уште не нѐ прави потолерантни. 1 Finkielkraut спаѓа меѓу оние критичари на популарната култура (и како што му прилега на еден филозоф, критичар на духот на времето, воопшто), што нѐ восхитуваат со блескав, изострен стил и богата ерудиција (треба да се признае дека во тој поглед противниците на популарната култура честопати ги надминуваат поборниците), но и покрај тоа не можат сосема да нѐ убедат со своите судови. Finkielkraut се обраќа токму на оние што за мизерната состојба на современата културна, политичка и општествена сцена не наоѓаат убави зборови и при тоа никогаш не забораваат да го наведат единствениот виновник: популарната култура во сите појавни облици (би можеле да речеме дека тука се среќаваме со своевидна форма на нетолеранција!).
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Но - откако светата инквизиција ме запозна со наредбата да не верувам веќе во погрешното мислење дека Сонцето е центар на светот и дека мирува и дека Земјата не е центар на светот и дека се движи, и ми забрани да го застапувам, бранам или учам било усно или писмено ова погрешно учење; откако бев запознат дека споменатото учење е спротивно на Светото писмо; дека напишав и испечатив книга во којашто го објаснувам ова осудено учење и го втемелувам мошне убедливо, без да дадам дефинитивно решение - за тоа бев мошне осомничен за кривоверство, значи за тоа дека сум верувал дека Сонцето е центар на светот и дека мирува и дека Земјата не е центар на светот и дека се движи.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во блиското и подалечно минато со тоа со сета потребна сериозност се занимавале некои многу познати пера.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Меѓу нив преовладувало мислење дека пожарот бил резултат на прскање на парните котли на бродот.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Кај муслиманите владеело општо мислење дека животот на четворицата гемиџии ќе биде поштеден како одговор на помилувањето што го извршил рускиот цар на убиецот на рускиот конзул Шчербин.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Меѓутоа, нивното мислење дека, бидејќи не се членови на Организацијата, нејзиниот ЦК немал право да се интересира за нивните акции, во принцип било неправилно.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Речиси сите историски аргументи одат во прилог на мислењето дека иницијативата на Гарванов за свикување на Солунскиот конгрес во јануари 1903 година и решението на претстојната пролет да се дигне општо востание биле голем заговор против македонското националноослободително движење.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)