Земјата, за која му требаше време да сфати како да се вслуша во неа, сега омекната до кал го слушаше него; му беше доста да ја допре онаа неуловлива нишка меѓу вивките на мозокот или вршките на нервот и потегот на зглобот или јаготките на прстите.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Никако не можев да сфатам дали тие клинци се интелигентни, или луди, или едноставно имаа пилешки мозок со смисла за хумор и гардероба.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Беше okno.mk | Margina #15-16 [1995] 119 невозможно да се одреди дали нивниот проблем е недостаток на мозок или само недостаток на здрав мозок. (...) Таа есен, после целодневната работа во Фектори, обично одевме во Ил Мио, а потоа во Ондин и на крајот завршувавме кај Артур.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)