На стемнетиот Онисифор Проказник му истинало срцето. Дери! Зборовите како да се однесувале на него.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
1. Тоа е корален звук на море што надоаѓа Непознато писмо забележува еп За земјата што ја разјадува цвеќе.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Така само школките древниот шепот го носат морето што им го завешта!
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Нејасно, речиси со слики мислел. На оваа земјичка, од обете страни на Вардар, до морето што го пие тој Вардар, од безначајни семиња никнува омраза.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Дали онеме нешто од морето што си пливал, дали што?“
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)