мрава (имн.) - сум (гл.)

Го изгубив видот на утробата, не бев веќе нему подобен, и трајно се здружив со двајцата понижени и бедни духом, во борба со Него, што заврши така како што заврши: јас денес мрава сум, на црн мрамор, во најцрна ноќ, а Бог не само што ме гледа, туку и го слуша топотењето на нозете мои.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Сигурно некоја мрава сум сркнала со маштеницата, си велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)