мрак (имн.) - ме (зам.)

Од мракот ме превтаса и нечие придушено смеење. - Не застанувај, Иване.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
20 август 2003 г. Скопје
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Оди! Оди! - слушав како се насрчувам! (А зад мене се затвораше тешката затворска порта).
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
-Не застанувај! - се храбрев. Земи здив и... брзај! Побрзај!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во прво време мракот ме тераше да се враќам во одајчето, потоа дојдоа ветровите и студот, ама додека не се стемнеше не се прибирав.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ете, тоа е таа моја вечна несреќа: Ништо посебно не се случува а јас сепак работите ги доживувам како зголемени непријатни слики и тоа не само некогаш, туку постојано, и таквите глетки од утро до мрак ме потресуваат.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А притоа, да признаам, како да не верувам дека нешто слично му се случува и на некој друг.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Љубезни мои! Во Москва еднаш напишав „Овде је мрачно и мрак ме ’обвива' зашто наспрема ’чудесната пролет’ на нашата татковина, како што рече брат ми Димитрија, сѐ друго е во магли и во мразој.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Апсолутно се согласуваме со господинот Контра Банда(ш), кој излета како што и влета, ко фотон, оставајќи нè да се премислуваме дали воопшто и бил. 8 okno.mk Контра Банда(ш) Уводник за “МРАК” Илустрација: Matthew Richardson okno.mk 9 “Овде е мрачно и мрак ме обвива”.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Ама мракот ме закрепува. Да не е мракот, си мислам, дека ќе паднам од некаде, ќе пропаднам некаде.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)