Остана тој таму под ритчето, да му се миросаат коските, и кој знае дали ќе има некој да му запали свеќа... дали за на век ли ќе остане во мракот тој и тие покрај него?
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Во непроѕирноста на мракот тој се спушта бргу и сигурно по скалата во потонот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)