мрак (имн.) - на (предл.)

Затоа и верувам дека не треба да се заборави ни еден народ, ни една страдална личност, во името на други страдалници.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Се надевам дека „Светилката за Ханука” ќе преосветли дел од тревожните настани, масовните, а посебно индивидуалните човечки драми што одбиваме да му ги препуштиме на мракот на заборавот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Во мракот на подвозникот нѐ дочека еден куп кадифени панди, кои го чекале својот превозник.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
А мракот на смртта ја голтна без милост и таа фиданка бог што ја даде.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Ја замислив како патува со децата во товарниот воз, и додека се така збиени во мракот на вагонот, им раскажува за патувањето што ги чека, им ветува море, игри на песокта и пливање.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„А јас не умеам да пливам,“ вели едно од децата. „Ќе научиш,“ го храбри Отла.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
1. Една старица лежеше во мракот на собата и со склопени очи пребаруваше по своите најрани сеќавања.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сите во компанијата биле шокирани затоа што паѓањето на столбот ќе значело завивање на двомилионскиот град во мрак на неодредено време.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
На воденичкиот ѕид секогаш висела долга кременарка со изрезбан кундак и ги поучувала копуците да не му се спротивставуваат кога ќе ги заборавел поранешните спогодби.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Некој од стрелците со свои стихови му рекол дека познава измирски крмнак со име Селџик-бег; на тој крмнак кучиња ќе му ги кинат дробовите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
5 Рид од скаменето сирење, низ него со векови се провлекувале џиновски црвулци и го дупчеле според својот обем - во тие студени пештери луѓето оставале дел од себе: воздивка здравје, капка сила, 'ртенка младост; обележувале точен круг на камените ѕидови и копале со клунесто железо вон од линијата. Така почнувало вообликувањето на воденичките камења.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
8 Чудовиштето - тоа, значи, било: по нив се влечел со упорност на гасеница мирис на изгорено месо, не мирис што се чувствува со влакненцата на ноздрите и не што се згруднува в грло, сладникав, мек и сепак подвижен залак, туку оној што се закопува во горчливиот мрак на срцето.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со обете раце копајќи го глекавиот мрак на отворената утроба, зграпчил сѐ што може, дробови, сплинка, жолчка, црева и срце. Повлекол.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со векови сенките на бедата се стремела кон мракот на земјата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Потоа пресметале колку што умееле и биле задоволни - суви, ковчести, долгозаби, повеќето од половината со руси заткарпатски бради: во мракот на ѕидиштата, освен воденичките камења што ги немале, можеле да се згрчат двајца: едниот да оглувнува од тракањето на прплицата, безгласен и со сув душник под дрипавиот минтан, живо тесто од крв и брашно, другиот со воздишки да стои зад прозорчето и со секира или кременка да ја брани селанската мака.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И додека тој, само по еднаш дозволувајќи му на секој селанец да ѕирне во мракот на неговиот свет, со скриено задоволство ја слушал и ја повторувал едноличната песна на камењата, луѓето чекале под стеблак на стар орев и го заборавале тврдиот пешник во тагарџикот од пресува козја кожа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
1 Иако Кукулино имало седумдесет и шест куќи, речиси сите полегнати до самото подножје на планинската црногорица, само четириесет и тројца домаќини, оние што биле тешкораки и тврдоглави, урнале дел северни карпи, ги раздробиле и подигнале свои воденици.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Онисифор Мечкојад го распарал животното со долго и сигурно движење.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Другите гласно се смееле. Од мракот на куќата или кулата им се придружил истрел.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Земјата мириса, рекол некој Гидеон Кузмановски за себе. - Бара орачи а не колачи.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Гласот и гестовите на човекот беа господаречки и сугестивни и прислужникот, гледајќи го вџашено назадечки исчезнуваше во мракот на ходникот. - Мрзливко! - човекот седна до Арсо.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Навлегуваше во неговиот мозок една јаснина како да излегол од хаосен мрак на светлосна згорнина.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Па што мислиш ти! - раскажувачот го насочуваше мракот на своите очи кон правецот од каде што идеше прашањето и долната сува уста му се грчеше.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Знаат, бездруго, дека ќе го закопам во мракот на визбата и знаат дека над него ќе одгледувам габи, од оние неотровни, беломесести, сочни.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Патував од мракот на земјата кон светлоста на денот.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Така и преблажениот отец и учител на нашиот народ повеќе од сонце со тројни лачи сјаеше и просвети безброен народ којшто лежеше во мракот на незнанието.
„Пофалба на нашиот татко и учител словенски Кирил Филозоф“ од Климент Охридски (1754)
Ти го разгони мракот на гревот.
„Пофалба на нашиот татко и учител словенски Кирил Филозоф“ од Климент Охридски (1754)
4. Ноќе да се чекори тихум муграта додека огрева отсекаде Сѐ од извор еден што потечува и утока една сал знае Во невиделото на темниот молк сѐ е кон сѐ затворено и сите страни на светот во една точка на копнежот се збрале на сонцето денот да му го понадат Шумата само чекорите на живинката ги познава и крилата вишно што се будат лазурот небесен го симињаат во пастелот на ведрата биднина Часот е тоа кога се живее и пее во мракот на успаните гори на високо Градите тишината ги полни со говор нов на утрото Гороцвеќе и божила му даруваат веќе на гласот со грстови што се истура во пристанот во чеканиот под гнездото на будната трепетлика
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Потоа повторно тишина, во која ја пречекорувам границата на јорганот и тонам во мракот на сопствениот здив.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Чекорев низ мракот на ноќта, но истовремено и низ темнината на сеќавањата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Книга и ламба, двоен остров од светлина против двојниот мрак на духот и на ноќта!
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)