Секој од нив си имаше по некоја мугра или вечер, кога оставил млада невеста - роден крај...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Ќе го видеше, напати, обично в мугри или конквечер, загледан во далечниот хоризонт на Езерото кој беше пресечен со невидлива гранична линија.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)