музика (имн.) - во (предл.)

Сето друго им беше туѓо, збунувачко, непријатно, непознато. Без оглед дали им се допаѓа или не.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Опитот го издржаа само оние на кои музиката во сите нејзини појавни форми им е љубов, во сите нејзини варијанти и варијации, верзии и жанрови. Во недоумица, така, дојдоа сите.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Многу луѓе сметаат за потребно да кажат дека тогаш и тогаш вечерале или биле на „џез“ музика во една од многуте сали и ресторани на „Хилтон“.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Таа го погледнува: „О, колку си убава, о колку заносна, љубена моја со твојата убавина”19.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
На врвот од веселбата Јехуда и Алегра ги креваат заедно со столиците на кои седат и - во ритамот на веселата музика во која се извива звукот на гарнетата што младоженците толку многу го сакаат, сеќавајќи се на нивниот прв заеднички Пурим - ги носат над своите глави, како цар и царица на свадбената свеченост што продолжува...  И никогаш не прекинува да трае.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
troglodyte mode, hek mode, стадиум на ларва - програмирање во темна соба, со очила за сонце и со инвертиран екран (црни букви на бел екран) поради болки во очите по повеќечасовно (или повеќедневно) гледање во екран. Се препорачува и гласна музика во позадина
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Панов заслужен за снимањата во Њујорк и секако за делови од музиката во филмот).
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Рок музиката во овој контекст може да се сфати како синтетичка естетска форма на нови искуства, бидејќи ѝ претходи психоделична промена на свеста во која личноста привремено ја напушта конвенционалната свест и патува во себе, низ просторите на несвесното.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Музиката во поезијата Зошто би се компонирала музиката, доколку она што го соопштува нотата може да го соопшти зборот?
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Имаше во таа насмевка потсмев; јас тоа добро го знаев, оти во една прилика му се исповедав на отец Пелазгиј дека сум слушнал небесна музика во храмот, додека сум го призивал Бога, во часови бестелесни и бесчулни.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Гледај во неа и молчи, слушни како земјата дише, каква музика во неа создава животот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Уште прекрасната Сапфо, што ја хранеше еолската душа со божествените звуци на лира, ја истакнуваше неопходноста на музиката во градењето на чистите чувства...
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Се сеќаваше и на музиката во бакнежот на една девојка во една летна вечер.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Инаку, рок групата „Џој Дивижн“ остава впечатливи траги на мапата на рок музиката во течението на седумдесетите години од минатиот век, па на крајот од истите, добива покана за турнеја во САД.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Видов носталгија за тие наши моменти кога се рокавме со долгите коси на гласна музика во пабот.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Не говоревте ли вие еднаш за една каса? „Одете и слушајте музика во бавчата крај станицата“, им рече и ја испи последната голтка. „Ќе дојдам по вас“.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Што ја натера да седне на работ на осамената шумичка и да ја истура својата музика во ништавилото ?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Недела Јули Мала музика во далечината, се буди светлината или ми се причинува низ бакнежот тишина, заплеткан во оние пајажини од цветови и лилјан, се подигнувам и без збор го дочекувам големиот ден, ден кој ветува сè.
„Записки“ од Милчо Мисоски (2013)
Доби оскар за музиката во The Last Emperor.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Кога имав дванаесет години ми беше понудена стипендија на Кралската академија за музика во Лондон, но тоа беше „невозможно поради војната”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Има неколку учители по музика во Глазгов кои некогаш беа мои ученици.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Во светот на Хаосот и бучавата, чистиот сигнал на музиката во најминималното средство ја концентрира најголемата моќ.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Исто така, еден вид театар, сличен на хепенингот, претставува музиката во која е тргната границата меѓу изведувачот и слушателот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
На планот на “чистата” музика Кејџ сѐ повеќе се враќа кон своите првобитни интересирања актуелизирајќи многу проблеми од своите поранешни дела.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во серијата изведби на Мјузикциркусот, Кејџ ги повикуваше сите музичари, композитори и уметници на одредено место и одредено време, заедно со публиката, да го работат она што го сакаат.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Од 1940. е делото Собна музика во кое предметите и мебелот од дневната соба се третирани како удиралки, што е прв пример на музички амбиент. 172 Margina #11-12 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Инспириран од Џојсовиот роман “Финегановото бдеење”, Кејџ го создаде делото “Прекрасната вдовица од осумнаесет лета” (1942) за глас и клавир при што клавирот за време на изведбата е затворен, а на пијанистот му е достапна неговата конфигурација што наметнува неконвенционален, нетрадиционален начин на свирење со прстите и зглобовите на раката.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Првите композиции на Џон Кејџ, Шест кратки инвенции, Соната за два гласа и Соната за кларинет (сите од 1933), напоредно со разработката на 25-тонскиот систем, демонстрираат критичко испитување на традицијата со користење на етаблираните музички форми: инвенциите, настанати во барокот, и сонатите, круна на архитектонскиот принцип на изградба на музичкиот облик од класицизмот до современите нео-класични тенденции, што претставува погоден медиј за негирање и иронија на неприкосновените ремек-дела од минатото.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во декември 1963 год. јапонското радио ме замоли да ги поздравам љубителите на музиката во Јапонија по повод Нова година (и тоа да не трае подолго од една минута).
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Ситуацијата во која се наоѓа музиката во САД и Европа постои и во Јапонија.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Задоцнувањето на музиката во однос на гореспоменатите уметности е нејзина среќа.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
29 КЕЈЏ Џон кејџ - partitura 1 Името на Џон Кејџ стана синоним за музичката авангарда од педесетите години наваму, посебно по неговите познати и сега веќе историски настапи во Меѓународното летно училиште за нова музика во Дармштад 1958 година.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Мојата нова книга, исто така, е аргумент за музиката во однос на зборовите.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Облици на нова музика во своите дела воведоа и другите уметници, но Кејџовото место меѓу нив е секако посебно: тој со своите радикални и неконвенционални музички мислења и постапки повеќе од било кој друг ги разниша застарените навики и конвенции на дотогашната европска музика.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Секој облик, секоја линија емитуваше свој еквивалент во музиката во совршена хармонија со шарата.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Најверојатно без многу ризик можеме да тврдиме дека денес популарната музика со своите карактеристики е некаков основен модел на современата популарна култура.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Веќе заради мојата “зависност од музиката” не можам (и не сакам) да тврдам дека написот што следи е нешто повеќе од субјективен поглед.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Бројни показатели сведочат дека популарната музика во последното десетлетие стана најважен сегмент на популарната култура (на крајот на краиштата, за растечката важност можеме да судиме веќе само од вонредно зголемениот број на најразлични напади врз неа), додека музичката телевизија (во мислите ми е пред сѐ MTV) за помалку од десетлетие стана централен орган на целата популарна култура.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Јас, се разбира, како божем не забележувам, си ѕенѕав на музиката во бавен и брановиден ритам.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)