мјаука (имн.) - има (гл.)

Повторно замјаука, а во неговото мјаукање имаше интуитивно и инстинктивно значење за тоа како се случила работата, знаење што доаѓаше од истата дива длабочина од каде што доаѓаше и мјаукањето.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)