Немаше политичка напнатост помеѓу чувството на гнев и жалост и барањето политичка видливост.
Имаше, меѓутоа, некои настрани емоции што не беше добро да ги имаат геј-луѓето и кои не беа политички угледни.104 Највидните геј-писатели и интелектуалци, како Лари Крејмер и Пол Монет, многу јасно ја исцртаа разликата.105 Меѓу лошите геј-емоции беа нарцисоидноста, срамот, самоодвратноста, пасивноста, сентименталноста, страшливоста и наводно деструктивните (под што честопати се подразбираше „промискуитетни“) облици на сексуалност.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Сметам дека доколку е така, на повидок е една напнатост помеѓу она што тој го има на ум и неговото сопствено инсистирање (коректно, како што многумина би се согласиле), врз барањето за јавни ограничувања во поглед на значењето, нешто кое е потребно заради успешна комункација и е поткрепено од аргументи.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)