Во едно друго писмо (ова е напишано од Бугарин) вака ни пишуваат: „Едночудо празноглавци, глупаци и подлеци се зафатиле да посеат раздор меѓу јужните славјани и да им угодат на нашите заеднички непријатели; но нивните напори ќе останат јалови зашто честите и здравомислешти мажи се смеат над исторските шарлатанства на архимандритот Пелагиќ и над „ереминиот плач“ на неодамна починатото многублажено „Право“.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Знаеме, лесно е да се фати најголемата, што без напор ќе ја извлечеме на нашето островче.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
- Жолтко мавташе одобрувачки со главата. – Точно е дека и растурените зборови по хартијката со разумен напор ќе успееш да ги вратиш во стихот.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)