Обува нараквици и само зборува, ми кажува, ми го зема вниманието.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И седенките, кога чупите од село се собираа и со шега и песна плетеа чорапи, фанели, капи, нараквици и малини, а беќарите - мајтапчии, вртејќи синџирче на прст, ги задеваа оние девојки кои имаа фрлено око. И тоа беше дома...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Ме облекуваат во телогрејки, валенки, нараквици и ме оставаат во една соба, затворена ко јајце.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Пред мостот стоеше висок сообраќаец со бели нараквици и тврда шапка над очи.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)