Наредбата беше по можност да не се пука, туку само да се соберат информации.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Овие наредби беа почитувани и, по ова, мислам дека немало примери на малтретирање“128.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
А наредбата беше да не си изразуваме љубов, да не крадеме, зашто ние бевме народна армија, излезена од народот, така ни велеа.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Наредбата беше строга. Со главата се плаќаше секоја непослушност.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)