Би можел и да ја излечам собата моја напатена (само јас и вратата излезна знаеме за нејзиниот рак на ѕидовите): со три пати по еден женски врисок дневно, со четири пати по четири насмевки искрени, со песни, со гласови разни, со зборови...
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)