Она што Џон Апдајк го рече за Борхесовите есеи може да се примени и за неговата проза: „Тие имаат структура на лавиринт и, како огледала, взаемно се отсликуваат... okno.mk | Margina #32-33 [1996] 216
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Која е таа основа врз која се одредува вистинскиот начин или врз која се одредуваат вистинските начини да се биде геј?
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Од своето огромно читање тој дестилирал огнена ограниченост.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Но постои ли начин или приказна што ќе може барем привремено да го одложи расчеречувањето на мојата земја и тоа помеѓу олку настрвени мајки, запенуваше одвреме навреме Раде Ич, и тоа секогаш во присуство на капетанот Трајан Крстиќ, кој веќе неколку дена го врбуваше за доброволец во неговата чета на 23от Пешачки полк, што требаше токму тие денови да замине на фронтот на Кајмакчалан.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Раскажувачкиот текст станува огледало коешто сликата ја прекршува на начин или да го извртува или да го враќа претходниот текст.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Борхес не се шегуваше кога како задача на литературата го постави повторното испишување на старите метафори.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Преведувањето, повеќе од било кој друг начин или форма, комплементира и реафирмира, обезбедувајќи преживување via едно раѓање, еден процес на повторно раѓање; оттаму и значајноста на преведувањето во деконструктивистичката шема на нешта.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)