Сепак, секоја недела пред нас како Дамоклов меч висеше проблемот, од каде да се набават пари за печатење.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
„Јас се сеќавам дека сѐ до една недела пред да бидам уапсен, ние воопшто не војувавме со Истазија.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
- Инаку да ти кажам, една недела пред да се случи ова доживеав сообраќајка.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Се сеќавам како тој ден се сетив: сега се Маргарита и Ана, но една недела пред тоа беа Паула и Офелија, сината девојка се симна на една од најлошите станици, на Монпарнас-Бјенвени која на најголемите шанси за пораз им ја отвора својата смрдлива хидра.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Еда мој го оженивме неделата пред Петровден со Мара на Благоја Лозненов.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Една недела пред пладне, веројатно следната, отиде да ја однесе колата на миење кај Воената болница, пред семафорот кај Александар палас.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
На една недела пред свадбата, стрико стрико Благоја го разбудија од сон тешки удари во залостената врата.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
А само некоја недела пред тоа ми ги даде брошурите ,Тито и Ранковиќ, банда на империјализмот" и ,Југославија и нејзината реакционерна улога во светот".
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Од тој простуден ден до крајот на двете третини на патот, близу до Благовештение и на неколку недели пред Курбан Бајрам, искушенијата непрекинато стеснувале околу нив обрачи, и меѓусебно понекогаш да се апат.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Од Кукулино пошле по Бели Поклади, веднаш по третиот ден на Рамазан Бајрам, кога по задоцнетиот снег на земјата се собирале мрежести барички.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
И во неделата пред да се пренесат пљачките на Пелагија во подареното одајче, речиси во последните сончеви есенски денови кога зајдисонцата просторот го претвораат во надреален пејсаж, таа го изложи својот живот пред неа без ништо да скрие, го разголи до толку многу што можеше да се чуе како пука голата кожа и шурнуваат безброј бразди крв. Ѝ кажа за силувањето во селото на денот на Богородица, дека едно војниче од мајка родено, не сакал да ја расипе, ама затоа пак добил куршум в чело.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
На една недела пред свадбата, стрико Благоја го разбудија од сон тешки удари во залостената врата.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
„Сите влезници се веќе распродадени,“ рече доктор Гете задоволно триејќи си ги рацете една недела пред одржувањето.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
„Ќе дојдат и вашите браќа,“ додаде, вртејќи се кон Клара и кон мене. „Нека дојдат,“ рече Клара.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Три недели пред да се поведе истрага во врска со скапоценостите на Баручиеви оставени за чување кај спомнатиот Чардаклиев, Груев беше на пат, беше отсутен.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Кога го виде кроткиот изглед на Акакиј Акакиевич во неговото старо виц-мундирче, тој наеднаш се сврте накај него и му рече: „Што сакате? “ – со отсечен и цврст глас, за којшто имаше вежбано намерно во својата соба, сам и пред огледало, една недела пред да го добие своето сегашно место и генералскиот чин.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
На генералот, којзнае зошто, ваквото обраќање му се сторило фамилијарно. - Па што ви е, милостив господине, и натаму зборуваше отсечно, зар не го знаете редот? каде сте влегле? не знаете како се одвиваат работите?
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
и еден ден се појави полковиот командир, на еден бел коњ, коњот игра, не гази на земјата, беше бил заробен од Англичаните, и кога дојде му даде команда на ротниот командир и на другите офицери да се тргнат подалеку од војниците, и тие сите се тргнаа едно двеста чекори, и полковиот командир не прашува кој каква мака има, или некоја поплака да има, и излезе еден, Ристе се викаше, а тој пак сето време само главата навалена и само зачуден, и со никого ни а, ни бе, и мајката, си мислиме, на толку молчење, сега најде да зборува, а тој ти имал мака, полкот негов ја збркал работата, а го окривиле и Ристета и го осудиле седум години затвор да лежи по завршувањето на војната, и Ристета цела недела пред тоа го учел еден адвокат од Скопје како да се пожали, го вежбал за докладот, како да се претстави и како да се поплаче и Ристе станува, јас бев часовој, вели, кога стана тоа, а имам и часовник добиено за храброст, ама јас не бев таму, кај што стана колењето и му кажува сѐ како што било,
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)