Беше една нерадосна сознајност за себе, онаа сознајност за тоа, дека не ти достасале сили, чии што никулец го носиме постојано со себе, заборавен, сѐ додека не нѐ изненади во една ваква утрина со својата нездржлива нараснатост.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)