нина (имн.) - стои (гл.)

Тивкото пролетно ветре носи свежина и олеснување. Нина стои загледана во квечерниот свод надвиснат над широкиот, речиси бескраен простор на рамницата и дише со полни гради.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)