Сѐ имаат во предвид Германците кои Турците ги викаа Аламани аландарка — скитница, маалуша, покуќеша што шета по куќи алипен — сакат од нога или рака, око итн. ампа — несреќа алтица — парче од ткаенина — крпара амак — будала амле — грижа аргач — ограда за овци во нива ариза — поклон армасување — годеж, посвршување девојка вдовица аро — страшило артирисува — заштедува асло — зелена нива напролет без клас во која пасат јагнињата астретен — оскуден ата — несреќа бабуа — грижи од бабата за новороденото дете басам — не признавам, одречувам тоа ти што го тврдиш баснар — човек што баи, врача бастра — болест по растенијата беане — ивтирија.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Сите знаеја дека таа им е наменета на Турците: христијаните, за да ги сочуваат од грабнување, на женските деца им ги огрубувале лицата, на машките им извртуваат нога или рака, и такви, огрубени, ги чуваа покрај себе и ги имаа на душа.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
41 Пјер Енкал НАСЛЕДСТВОТО НА ПОРОКОТ, ИЛИ КРАЈ НА ВЕКОТ (ИЛИ: ЗА НАЦИОНАЛНОТО КАЈ КОСМОПОЛИТИТЕ) (кон филмот “Уговорот на Цртачот”) Џиновските маси од коса, вистинска или лажна, прекумерните кадрици, алиштата со исклучителна белина, огромните набори околу рацете, нозете или вратот, пердувите и перлите, брокатот и чипката, лентите и ширитите, повеќе украси отколку облека, повеќе богатство отколку украси, претрупаност повеќе од ред; па потоа завеси, кадифе, свила, лентички за коса и карнери: целиот тој наметлив сјај и шаренилото на декорот делумно се придушени со неколкуте бледи лица, зајадливи, со ситни очи и зли усти.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
За време на кино проекциите во салите масовно се грицкало семки и слични нешта, а лушпите ги плукале пред нозете или во тилот на оние што седеле пред нив, се разбира, ако за истите не располагале со податоци кои ги откриваат како активни членови на боксерски клуб со назив „Младост“ или на борачки со назив „Балканец“.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Дали смрдеата ми дојде од ногата или од здивот, од душата моја?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
По тепачката, Нумо, полека почнуваа со откорнување на ноктите. Сеедно дали од нозете или од рацете. Болката е иста.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
А ако имаат, како ли ќе го поведат орото невестинско со една нога или без нозе, како ќе ја развеат шамијата на оро без рака? Како ли?
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Иако за него се грижеше Митра, баба му, откако се преселија во една од долгите бараки, инаку штали порано, Дончо уште првите денови заталка низ Острово, откри дека ако се оди на онаа страна каде што изгрева сонцето се стигнува до една огромна огромна вода што изгледа како сиво платно на кое не му се гледа ни почеток ни крај ама некој од кај сонцето како да го влечи влечи и се потсетува дека од Митра е предупреден да не се приближува до каналот оти и во плитка вода човек можел да се удави, башка што змија може да ти се замота околу нозете или крастава зелена жаба да ти скокне в уста, ама за оваа огромна вода никој ништо не му рекол и по долгото клечење крај неа заклучи дека ова не треба никому да го кажува, да си ја чува како тајна само негова и тргна по патчето крај неа совладувајќи некои грмушки, некои корења, надолу надолу дури до онде каде што таа голема вода се сретнуваше со една малечка рекичка покриена со врби и кој ти знае уште со какви дрвја, водата од малата рекичка бистра па се гледаше сѐ под неа и сакајќи да помине преку неа за да го следи брегот на големата вода откри дека почна да му се качува до кај колената и се сети на предупредувањето од Митра дека можеби ова е каналот и дека во плитка вода човек може лесно да се удави па се подврати, е, кога веќе го нема човекот што го трга сивото платно, поарно е да го фати ова патче што оди нагоре покрај малата рекичка следен од крекање на жаби и чрчорења на секакви птици горе во дрвјата.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Останаа и десетина Турци со расцепени глави, двојно повеќе со искршени раце, нозе или ребра, a четворица со нокти задавени.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
- Во нозете или во главата?
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Но, елените не разговараат со играчки, особено кога се мамурни, а играчките почнуваа да се жалат – ту како некоја си ја шинала ногата или го исчашила колкот, како си ја потстругнала главата, или ѝ побегнало тркалото, приколката, па ти бара клуч, шрафцигер, ту ќе ти побара да ја подмачкаш со ова или она, небаре така ќе и престанат бодежите во слабината...
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Јас се исплашив дека ќе се сврти да ми ја лапне ногата или нешто да ми направи.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Ќе му ги скршам нозете или ќе колнам!“
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Ху ха ха! не не знам како се викаше мисли Мерт или Морт но главна финта е што постојано го мачи тој зафркнат уд поголем и од оној на стариот Рахаб гледаш - што прави со него? не знам мислам го замотува околу ногата или го префрла преку рамото или такво нешто божеее! каков проблем е тоа! ете се обложувам дека скинал повеќе јадни девојчишта отколку што моево црвче ги наденало! еднаш тој дури - слушај! 112 okno.mk
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Го потргнував за ногата или увцето а да го смолкнам кон мене, во мојот двор и триста чуда и ѓаволии со него правев.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Ќе му ги скршам нозете или ќе колнам“.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Ќе видевме некое дрвце и викавме: Ене го детето, му ја видов ногата или главата.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Велиш: „Одам по рабовите“
- нели од рабови составуваш целина
однапред осудена на распад
- Ѓаволот на уништувањето бдее
над совршенството
држејќи долги остри ножички
меѓу прстите, па
слатко, со апетит
сецка, дроби, кастри
перверзно
смеејќи се
оти знае -
оние кои се изрежани
на ситно
без престан крварат
и бараат серум
во умешноста
да откриваат светови
што не можат да ги задржат
само за себе
па ги исплазуваат
како јазик
или, бараат пат под нозе
или, си го менуваат идентитетот
бегалици засекогаш
или, се претопоуваат во коктелите
на натурализацијата
асимилацијата
од оваа страна на границите
од онаа страна на границите
а тие, проклети,
се менуваат до бесвест
додека ние
паѓаме во вртоглава
инфлација
се занимаваме самите со себеси
онанично,
параноично
безочно !
Суво злато, делба
Сѐ друго е минато
- Македонија што ја нема
- Македонија, мрачен предмет
на желба
зар и тоа е Македонија
бездомничка
Македонија суво злато
Македонија подземен свет
глобок сон
тајна историја
темно време.
Алчна, одиш
во пресрет на судбината
и го бираш поголемото
од двете...
Земја си,
одбрана
да ја усовршува
поетиката на
делбата.
Да експлодира.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Од друга страна чувствуваше дека е ослободен од товарот на еден пристоен куп проверени сомненија и недефинирани заклучоци: Каква е, на пример, смислата на лубеницата што слободно шета по воздухот подржувајќи лет на непознат вид птица; или на гроздот што се обидува да избега од твојот поглед оставајќи зад себе чудни траги од патики па не си сигурен дали плодот навистина користиел нозе или само успеал да не му се покори на одамна воспоставениот закон на гравитацијата?
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
И денес се лутам затоа што на шефот не му побарав отказ пред да бидам принуден да му го побарам; што неговите безвредни предмети не му ги фрлив пред нозе пред да бидам речиси принуден да му ги фрлам: зашто, еден ден мојата стопанка ми внесе во канцеларијата некој човек со мрачен поглед кој ми се претстави како продавач на лозови и изјави дека сум сопственик на сума од 50 000 германски марки ако сум тој и тој и ако имам некој си лоз.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Единствено употребливи беа предметите што ги произведуваа работниците без да знае шефот, тогаш кога се знаеше дека ќе отсуствува неколку дни: столчиња за нозе или украсени сандачиња, сигурни и едноставни; дури и правнуците ќе јаваат на нив или во нив ќе ги чуваат своите дреболии; корисни сталажи за облека на кои ќе стојат кошулите на многу генерации.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Проверува дали сме ги измиле забите пред да го гушнеме, дали ни се чисти нозете или пак ќе го задушиме.
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
За прво треба да видиш да не е нешто глув или слеп, да не е некаде изгорен, да не криви со нога или со рака.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)