нож (имн.) - да (сврз.)

По три дена. Ноќ. После полноќ беше. Таа сети силни болови, толку многу силни, што преку неа како нож да ја исече.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Ја израмни од едната страна отсечувајќи ја колку што може на крајот, ја посла на душемето, зеде едно парче за урнек од исечените и со него почна да мери и со ножот да бележи каде ќе ја расечува.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
В плоден лес сив молчелив камен зреел вишнеел корен остер нож да чува за црнините.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Беше брзо и подвижно како мачка но не влезе веднаш и јас му го дадов ножот да ја расцепи мрежата за комарци.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Лицето на Кузмана се црвеше; стенкаше како да ќе пукне под стискањето на брадестиот бездомник, а пукаше палтото на овој, другиов, како некој однатре со нож да го пара.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
17. ДАЈ МИ ГО ТВОЈОТ НОЖ ДА ТЕ КОЛАМ - дај ми го и твојот камен да те мавам.
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
И нож да дојде под гуша, не одам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)