Неговото коњско дишење низ женски напрчениот нос го чув јасно.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Во тој сив примрак рамениците на заробениот уште повеќе се подвиткуваат, неговиот нос го допира писмото. Не пишува со носот.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Носот го издели мирисот и се замисли над него, како добар познавач занесен со некое древно, одлежано вино.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)