ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Да, драга Ема, во Равена мојот Јирачек, моето сонце, веќе ме чека, јас знам дека ме чека Јирачек и ги мерка тие стари, истрошени европејци, тоа се истите оние од Вацлавске Намјести, кои како река доаѓаат од секаде за да си го дотрошат животот, желни да брцнат со прст или со нос во нешто младо, убаво; пари даваат за тоа, душа даваат за тоа.

Ема, разбираш ли, газ би дале за пичка.”

Без интерес следеше: од масата на блондината се дониша до нив некој во „кариока“ кошула и со густи зулифи, зелен од јад и од месечина, и помоли или опцу (не знаеше) браќата да ја остават неговата девојка и да не ги забуцнуваат носовите во туѓо месо.

Се валкаа низ тревата, а таа толку убаво мирисаше, што просто мамеше да си го забуцаш носот во неа, да се зајди од мирисање.

Го мрцкаат носот во танките чорби, ги оближуваат лажиците и само ждригаат.

Во просторот помеѓу куќите и рекичката што брзала ослободена од мраз и со поинаква боја заради надојдената снеговица, гласот како да не значел ништо зашто сѐ што ќе се кажело тоа истото веќе некој го мислел, не еден туку повеќето, ако не и сите околу запрегите. Во такви часови и тагата онемувала.

Дури и оние неколку тажачки, жени стари како желки и до нос во црно, секогаш готови над туѓ мртовец да ги споменат своите покојници, без допир една со друга и секоја со свои претчувства, стоела во јато, птици што чекаат ветар да ги однесе некаде во топли и богати краишта.

Дончо, исто така заради долгата и голема прошетка по синорот на Острово, засвирка низ носот во леглото крај баба си, додека таа, Митра, долго не можеше да ги напади зборовите на Чана од својата глава дека сака уште некое дете да истисне од својата голема снага.

Коњот ти се вратил. Не обрнувај внимание на тоа“.

Братучед ми Мурад ги стави рацете околу главата на коњот, го притисна својот нос во носот на коњот, го потчукна и потем си отидовме.

Богуле, при жулкањето на нејзините коси, го допираше и носот да ѝ ги помириса при што го губеше носот во нејзиниот густеж шумно шмркајќи.