И беше се потешко да се двои на две и да ги изведува секоја ноќ повторно тие неисцрпни длабински разговори менувајќи ги улогите неосетно, со брзина на дишењето, станувајќи од се по нешто, во меѓупросторот од неслученото, напразно пожелувано, во вид на непозната слика за себеси, недостапни и таинствени одговори.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Во ноќта повторно се разгори, пламна козјиот проблем.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)