Ме погледна зачудено Масим, синот на стрико Бојан, ја подотвори устата во чудо, ги ококори очите и прекорно ми рече: Какво писмо ти пратил татко, кога тој почина пред една година во Домот за старци во Катланово, го погребавме по сите обичаи на градските гробишта, му правевеме помен на четириесеттиот ден и парастос на годината од умирањето?
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
На празникот (бајрам) на рамазанските пости и на празникот (бајрам) на жртвувањето, султанот имал обичај на корпусот на јаничарите да им подарува баклава.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
По еден час и Бошко Манев, кога дотрчаниот Танас му кажа, исто така знаеше што го чека зашто арнаутскиот обичај на сите им беше познат: кога некој ќе ти плати за сѐ што кај тебе јал и пил – тоа значеше дека има право да ти одмазди како што сака за она што мисли дека си му го сторил.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Хабиб Бургиба, додека беше во Париз, по остварената независност во преговорите со Франција и тогашниот премиер Мандес Франс, вежбал јавање на бел коњ за своето триумфално враќање во Тунис, додека Јасер Арафат ова нема да го доживее.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Секој регимент добивал по две големи тепсии со првокласна баклава.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Нема да стигне според арапскиот обичај на победниците на камила.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Кралот Фридрих имал обичај на својот двор навечер да приредува концерти на камерна музика.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Нервозата на свадбата произлегуваше од сето тоа: од една страна од стравот на Хана како ќе се справи со обичаите на нејзината нова заедница, од другата, со фрустрацијата поради изневерата на родителите, но и од стравувањето на Леон како нивната врска ќе функционира и конечно, од немата запрепастеност на неговите родители и роднини за тоа како ќе се вклопи дојденката во нивниот строг и скромен начин на живот.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)