ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Ќе ги менува сите облици и агрегатни состојби, но пак ќе биде Љубов..

Некој жичен скелет (од остатоците на пристојноста) го беше задржал нејзиниот облик и го обзнанува моето слепо пипаво очајување.

Куќите што сака да ги види се одамна срушени, а на нивно место гледа други, со сосема различен облик и значење.

Очигледно не беше свесна дека љубовта се јавува во различни облици и нијанси.

Радица лежерно ги влечеше нозете по изабената кумановска калдрма. Го броеше секој камен, се загледуваше во нивниот облик и боја.

Не знаеше што е - беше без облик и форма, но беше тука, лебдеше во просторот.

И самиот присилно влезен во механизмот на жртвувањето, најден под пресијата на најсилното преобраќање во сталинистичката идеологија, имав сили и мноштво аргументи да размислувам за огромната моќ на приспособувањето на институцијата на жртвувањето во повеќе облици и спреги.

Почнувајќи од 1917 година, по Октомвриската револуција атеизмот добива нови облици и импулси од силното влијание на марксистичко-ленинистичката идеологија за конечно во периодот на сталинизмот да дојде до силни репресии на клерот, урнување верски објекти и нивна пренамена, како и создавање први атеистички музеи во светот.

Ова е промена што се провлекува низ целата наша култура, промена која значи оддалечување од облиците и навиките на печатена страница, во правец на “terra nova”, промена речиси во целина водена од електронските комуникации.

Така се роди неговиот ѕверски инстинкт. Претчувствата оживуваа облици и шумови, жедта, непозната досега, му ги полнеше очите со сол.

Предметите личат на луѓето, луѓето на предметите, звукот е со материјален облик и конкретна боја, бојата со внатрешна смисла и специфична тенденција.

Моите коски, раскажувал подоцна, биле премлади да се распаднат.

Можеле само да ја исцедат од себе срцевината и да накотат во шупливоста ларви од кои тој самиот ќе се повторел во секакви облици и, со срце скриено од врани и душмани меѓу бозја, ќе го слушал златното брчење по ритчињата на татковската земја. „Таа е нема!“

Неговото читање не бара примена и врз други мјузикли, а камоли врз други културни облици и ја губи поентата кога ќе се обопшти.

Милер не се потпира врз нејасни психолошки општости од оној вид што го изнесов во целиот претходен пасус.

Но, треба да се знае дека она што таквата хипотеза во случајот со Циганка ја прави привлечна е нејзината строга врска со Милеровото грижливо читање на самиот мјузикл, читање што самото ја создава хипотезата.