објаснување (имн.) - на (предл.)

Од перспективата на интенционалистичкиот начин на објаснување на следењето на правилата, ова прашање мора да изгледа апсурдно: имено, што друго може да значи тоа дека некој го сфатил правилото, освен дека тој знае што тоа правило бара?
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Психотерапијата е место каде се очекува терапевтот и учесниците да бараат објаснувања за проблемите од психолошки домен, додека пак човекот кој што бара помош од медицински практичар, објаснувањата на проблемите ги бара во физиолошкиот домен.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Целта на авторот е да се укаже на „проблематичноста на потрагата по определбата на ‘идеологијата воопшто’ “; на различните значења и употреби на поимот „идеологија“ и неговата преголема едноставност; да се претстави „многустраноста и комплексноста на односот на субјективитетот спрема идеологијата и неопределивоста на идеолошката акција на субјективитетот; односно, да се истражи (проблематизира) валидноста на повикувањето на идеологијата во објаснувањето на акциите на поединецот“.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Иако настаната во периодот од 1989-1992 год, - во, како што самиот автор вели, „време на идеолошки превирања и превреднувања“, „време на ‘пораз’ на марксизмот - идеологија која ги обележи последниве сто години, - книгата нема намера да понуди содржинска анализа на марксистичката или на некоја друга идеологија.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Споредувајќи ја својата замисла за несвесното и неговите односи со свеста со Фројдовата, авторот ја карактеризира Фројдовата теорија како некохерентна барем во два погледа: „Прво, јас не можам неговото објаснување на онтологијата на несвесното да го направам консистентно со она што ние го знаеме за мозокот, и второ, јас не можам да формулирам една кохерентна верзија на аналогијата помеѓу перцепцијата и свеста.“ (стр 169). 44 Margina #1 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Холанд покажува како јазовите и стапиците отворени од овој атомистички индивидуализам создаваат внатрешни проблеми на кохеренција коишто се нерешливи во тие рамки (пр., Локовото некохерентно објаснување на супстанцијата, проблемот на солипсизмот, итн.) како и дека ги исклучуваат жените и го легитимираат ова исклучување на суптилни а понекогаш и на несуптилни начини.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
• Мистификација. Недостаток на јасно и логично објаснување на работите.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
По објаснувањето на Комисијата, стигна и јагнето кое беше од порано испечено. И бинлакот со вино.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Таквото однесување зар не е слугување на гревот? (Ова грев, сфатете го според објаснувањата на берберот Среќко кој, и покрај трите месеци поминати в затвор, не престана да се препорачува како единствен претставник на Господа во нашето место).
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Инаку лично јас, во врска со гревот, одамна го имам прифатено објаснувањето што ми го даде, уште во српско, и тоа без секаква надокнада, писарот на нашата општина, (она, дека гревот е измислица на итрите луѓе).
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се претставува најуредно, со лична карта и новинарската легитимација, и чека објаснување на случајот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Често зборуваш за потребата од критичко-теориско објаснување на стварноста, односно на општествената ситуација која ги рециклира граѓанскиот конформизам и интелектуалниот „шламперај“.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Објаснувањето на Нилика за болката што може да ја предизвика избегнатата зла судбина, во моментот кога го слушнав, ми прозвучи некако чудно, дури и патетично.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
И, сосема разбирливо, и тројцата заклучиле дека можеби во ходниците на мравињакот се крие објаснувањето на чудниот сон.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Иако симпозиумската сала беше речиси празна, професорот Седларски ги сослуша внимателно воведните објаснувања на претседавачот на сесијата а потоа, откако го остави своето сако’ на една од празните столици пријде до микрофонот и се заблагодари на дадената можност да претстави една од загрижувачките појави која досега не била предмет за сериозна расправа на ваков висок собир.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Во нашиот случај, формулацијата: колку има во неа од руското, толку има и од светското (вечно, неминливо и т. н.) е сосема соодветна за објаснување на интерференциите, што конкретно руската сатира ги претрпува со сатирата воопшто, барем во раниот степен на својот развиток.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Секако, ова гледиште е условено од прашањата на генезата на руската (и пошироко, на целокупната) сатира како литературен феномен.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)