Тогаш Крсте се поштукна од умот и онеме, некои тврдеа војниците му го искорнале јазикот, и отиде да биде овчар во манастирот Трескаец, Прилепско, каде што, педесетина години порано, еден друг Акиноски беше игумен.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Бил некој си Гога, овчар во некоја планина.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)