Хегел, Маркс, Токвил и други ќе ја преземат на свој начин оваа метафора, поставувајќи го само прашањето на брзината на движењето на историјата.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Во XX век, империите на нацизмот и на сталинизмот, на советскиот комунизам, покажаа дека човекот не напредува, за други падовите се иреверзибилен знак на одењето напред, на прогресот; за трети таквиот прогрес претставуваше запирање на Историјата, со дефинитивната и непобедлива пазарна економија и демократијата!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Но не можеше назад, макар што одењето напред остануваше крајно, крајно неизвесно, ѕидот блиску.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)