Нивните очи блеснуваат со поентерска верност.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Кога стасавме во Будимпешта на станицата Њигати (западна). Кога слеговме од возот и кога пред моите очи блесна убавината на тој велеград јас, а веројатно и сите други деца, останавме фрапирани, бидејќи дотогаш не знаев дека постои струја...
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Но, неговите сини очи блеснаа некако метално, а мускулите на рамото под нејзината рака му се стегнаа.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)