Твоите очи останаа суви, и не само тоа туку и потсмешливи.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Моите очи останаа живи само за ток експонат во гробницата на ненужните стари мечови и наџаци, кубури, клопотарци, икони, лажни Буди и Шиви, црковни книги, евзонски носии, светогорски бројници, сребрени пехари и фајански ламби, кандила, беговски чибуци, во тој калеидоскоп во кој вчерашното време умрело под 'рѓата на механизмите на секаквите дрвени и порцеланени часовници и го нема зад правливоста на старите огледала тоа време од кое испариле и кросниците и творците на сета излитеност. Рубина - но дали Фаин?
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Тогаш бев нискичко, бумбаресто девојче, а потоа се извишив.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)