око (имн.) - в (предл.)

Наоѓајќи се очи в очи со смртта, му навираат зборовите од дедо му Аврам: „Животот е ткаење килим” врвиш со сновалката низ него, редиш јаток по јаток, конец по конец, јазол по јазол, шарка по шарка и не му го гледаш лицето зашто го ткаеш од опачина...
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Кога во еден период останавме подолго време сами, А.А., повторно обраќајќи ми се, а тоа го чинеше крајно селективно и само очи в очи, доверливо ми се обрати.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Илона остана во студиото на Ема до полноќ.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Потоа ги испружи рацете преку рамената на својата пријателка, ги сплете на грбот по кој се разлеваше нејзината долга брановита коса, силно ја притисна кон себе, потоа се оддалечи малку од неа, за да се погледнат очи в очи и, кога заеднички ја фатија нитката на длабоко вслушување во молкот, Илона тивко проговори: “Тоа е мојот единствен пат. Помогни ми. Те молам.”
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
III Се споулаи веков: рацете ти се на нива очите в кафеана главата под земја!
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Глигор сѐ поодредено чувствуваше некакво жестоко задоволство поради тоа што, еве, ги собрал - тој и никој друг - сите оние со кои требаше да се пресметува, добро да се погледаат очи в очи.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Туку да го сретам, а? Нешто да го видам очи в очи и да му се поклонам, а? - си кроеше Петре, гледајќи се себеси, горделиво исправен пред затворениот султански шестопрег на поминување, ама и самиот напред, меѓу носачите на царските нишани.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
И не можам да се тргнам од пред огледало. Се гледаме очи в очи со грозата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ние замижуваме, што се вели, си ги криеме очите в раце.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И, удрен очи в очи со сета морничава пустош на сѐ околу него, изврзан и распнат, тој сега почна да вика, да завива, врескаше нешто од својата бука, довикнуваше некому нешто, надвикнувајќи сè друго во себе, се одѕиваше на секое ново далечно завивање, го бркаше од под себе оној парталав влечко, укаше, пцуејќи ја неговата зачеканост, повикувајќи го на некаков мегдан, разговарајќи со него, сѐ додека виковите, тие негови високи завивања без смисол, не се престорија во еден преоптегнат, болен напор, во кој беше многу тешко да се достои.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сега можеше да биде чуено и она нивно тивко, цвичливо скимтење, кое секој од нив го продолжуваше како некое само свое тивко мрморење, тоа се престоруваше во ужасно заканувачко 'ржнување само кога две од тие остри вретенести прилики ќе се судреа очи в очи, или кога ќе се разминеа само за еден мигновен чекор.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тоа беше добро одмерено, тоа го одмерија кога се судрија очи в очи, а тој таму не се покажа којзнае како.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
На местото од сето она, што царуваше по Белата Долина, тој имаше само една пушка, со уште два фишека, кои не се решаваше да ги загуби вака попусто, а тоа беше една многу несправедлива и лоша замена, невозможна замена, за сѐ друго, што чуваше секоја единка од тој живот околу него, за секое дебнење и секое предухитрување, за секое сурово наскокнување и секакво столкнување очи в очи, што го носеше во своето тело, во сплетот од своите мускули, секој жител на таа бела, диво ризискрена ноќ.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Знаеше сега сосема добро дека ќе мора да има барем уште една средба во тој ден меѓу него и оној црн самјак, што беше на ова место само пред неколку мига; знаеше дека ќе бидат очи в очи со него барем уште неколку секунди, и сега мислеше само на тоа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Самјакот, сиот крвав по целата страна на левото бедро, сега се судруваше очи в очи, и тоа беше страшно, но беше и право.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Очи в очи - грев е да погледнеш пред да си му ветена... - се потргнува накај карпата.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Очи в очи се погледнале. Срцата им затупкале. Од првно виѓавање се заљубиле.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
И би час - сме се здружиле и сме се загледале очи в очи - како на она прво виѓавање над кладенчето-бигорно...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
(Се гледаат очи в очи.) ЈАКОВ: Што сакаш да ми кажеш? КРИСТИНА: Јас сум нормална!
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Тој често стоеше очи в очи со клучните настани на балканската историја.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Царски е патот на змиите: ја сечат отмено поврвнината на брановите, легнуваат по карпите тивко, како сонце на залез се лизнуваат меѓу нозе очи в очи се судираат, исчезнуваат без страст, без отров секогаш совест од којашто извираат водите, се ведат змејчињата за да се одржи невидливата рамнотежа - услов без којшто не може ништо на веков.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Не можеа да се погледаат очи в очи.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Стадо в кавал заљубено ѕвоно в песна изгубено око в божур залудено Румено. Румено. Румено.
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)