Во мигот кога го спушти на земја, ги виде неговите ококорени очи исполнети со ужас и болка.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
На глава имаше шарена шамија, лицето и беше бледо и добродушно, а очите исполнети со болка.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)