око (имн.) - наоколу (прил.)

Од покривот шеташе со очите наоколу радосен како првпат да го гледа просторот што му се откриваше, измиен од дождот и блескав како при првиот ден од создавањето на светот.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Бараше со очите наоколу, да пронајде нешто што би можело да му послужи за играчка, па кога не можеше да најде ништо, легна врз откосената трева и ги стави рацете под главата.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)