око (имн.) - толку (прил.)

— Со две очи толку се гледа, вели, и со две нозе толку се оди.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Полните образи му пропаднаа до виличните коски, а ококорените очи толку му се откроија што му отворија постојано потечени модрини за кои се имаше впечаток дека само ако ги допреш со јаготка од прст ќе просолзат со гној.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Долгнавест муаџир со бербатна чалма несмасно навиткана, длабоко изгравиран со дебели нечисти брчки и со очи толку вдлабени во главата, та личеа на дупки во коишто одвреме-навреме проблеснуваа само белките, со лице исушено, глуждесто и аглесто, пушташе необични лаги, та оние што се тискаа околу него самодоверливо потврдуваа со главите или со поглед, верувајќи или сакајќи да веруваат во тоа што беше само убава измислица и мечта.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)