Со такви гајдаџии и опиноци не се оди во номадизам; светот не се интересира за нив освен како за последни примероци на руралното.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Ама твојата кожа и за опинци не чини. - Знам, вели Стојан. - Да ти го клам, вели Наќе.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)