оружје (имн.) - со (предл.)

Тие што имаа огнестрелно оружје ги прегледуваа кремењето, чарковите, капсите, штракаа по десетти или педесетти пат дали работат нозете и петлињата на кремењачките и капсалиите, а тие што носеа секири, балтии, коси, крклизи — го остреа своето ладно оружје со егиња и ги вртеа главите, секој сакајќи да не дојде до употреба на ова нивно „оружје".
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
За нив сите знаеја, и христијаните и Турците, дека носат оружје со себе, дека се во дослух со горските самовили и духови и, воопшто, со дивината според чии недофатливи закони честопати и се однесуваа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Дали е тој во речениците? Можеби да, ако оружјето со кое човек го совладува се црните букви.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Веќе четири дена како се разгледува тој план.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Зборот предавник веднаш нѐ тераше да го впериме оружјето со прстот на скрапецот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)