Тоа начело музичкото подрачје го стесни на извесен мал број ( 88, 12 ) “дозволени” тона, а сите останати звуци кои му се достапни на нашето уво произволно ги отстрани како “немузикални”.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Тој е истовремено со сите останати звуци, не-звуци, кои ги примаат апаратите различно од увото, а кои делуваат на ист начин.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Наскоро ги заглушува останатите звуци.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)