очила (имн.) - на (предл.)

Не знаејќи како повеќе да биде маж, постојано се грижеше за очилата на другар му.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Со тој потег ги паѓа очилата на Агата, кои остануваат на земја со едното стакло испукано по дијагонала.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
На речиси стариот начин ги поднамести очилата на носот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Си ги поднамести очилата на носот, воздивна и го привлече следното купче хартија кон себе, со она ливче најгоре. Го исправи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сега со години талка сам низ полето и ги собира стакленцата од очилата на детето некогаш што седеше во првата клупа и кое најубаво ја кажуваше песната: кога е војна – секое дете е јаболко расечено на две половини кон земјата зелена кон небото – црвена.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
„Тогаш запри ги водите“ , бесно пламна брат му и отиде како што дојде, темен, подгрбавен, со големи очила на ковчестото седло на носот.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Само понекогаш кога немаше работа, Боце ќе ги навреше очилата на нос и се обидуваше да прочита по некоја страничка.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Имаше обичај да ги поднаместува очилата на носот, што беше необично обезоружувачки - на некој недефиниран начин необично цивилизирано.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Со необичното, обезоружувачко пријателство, што успеваше секогаш да му го даде на гестот, тој ги поднамести очилата на носот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)