За еден анонимен француски книжевен критичар Атеистичкиот музеј може да се чита и како источен палимпсест чии седименти не престануваат да се пластат во трпеливата потрага по идентитетот на еден народ на кого му е избришано небото пред неговите очи, додека метафората на Атеистичкиот музеј, останува стравичен симбол на искоренувањето на религиите во сите облици.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)