панаѓур (имн.) - во (предл.)

Не пропушташе ниеден пазар во Битола, ниеден панаѓур во Солун, а да не оди таму со цели карвани коњи и магариња, а едно време и со камили, натоварени со разни стоки.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Што буден недобуден, што сонлив недосонет, си ја влечкам снагата кон шталата, кон коњот и самарот, кон ситната стока што треба да ја носам на панаѓур во Виница.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Кога убаво израсна и мустаќот горделиво го пушти, а мајка му и татко му веќе беа се простиле пред бога, го пратија и на панаѓурот во Скопје.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
И ете, уште на Петковден самиот тој отиде на панаѓур во Бешишта и пиша на рабош 10 товари жито, 18 овци, 22 јагниња, одделно што собра три лири и черек готови пари, толку зеде за брашно, волна, сланина што собра од селото за новиот манастир и го продаде тука в село.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
ЕВТО: Пренесувам стока на панаѓур во Прилеп деновиве. Немаме грош.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)