парадокс (имн.) - во (предл.)

Татко, оттогаш, почнале да го следат парадоксите во животот, останувајќи со него до самиот крај.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Но најмалку можеше да верува, колку и да беше силно спротивното, дека ќе му се случи најголемиот парадокс во животот: социјалистичкиот Суд да му овозможи да трага по отоманските кадиски записи.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Само еден екстремен скептицизам во однос на науката - и отвореност кон другите модуси на знаење и начини на живот, колку и да ни се туѓи - можат да 96 Margina #4-5 [1994] | okno.mk ни помогнат да ја избегнеме оваа опасност.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Фаерабенд го изразува ова гледиште во еден парадокс во својата книга од 1987 Farewell to Reason: „Најдоброто образование е она што ги прави луѓето имуни на систематските обиди за образување.“
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Големиот парадокс во татковиот живот кој подоцна го следеше и неговото семејство, беше во тоа што секогаш кога помислуваше дека се здобил со нова дефинитивна татковина, неа како во правило ја губеше, обземен од митот на враќањето.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Заклучоците до кои доаѓа Саркањац во врска со овој проблем се директна последица на едно читање на ‘доцниот’ Витгенштајн, поконкретно на Витгенштајновиот парадокс во врска со следењето на некое правило: “... ниедно правило не може да определи еден начин на дејствување, затоа што секој начин на дејствување би 109 можел да се доведе во согласност со правилото”.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Сепак ударен во оваа глава е делот насловен Training and Performance, кој се занимава со „проблемот на идеологијата во ситуација на вежбање, обучување и изведба (training and performance), во практичниот силогизам на идеологијата на или во поединецот, или прашањето како идеологијата преку парцијализациите се претвора во чин, делување, акција на поединецот“.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Одговорот на прашањето за онтолошкиот статус на човекот имплицира иманентни парадокси во можните одговори кои би се фундирале на оваа Декартова дистинкција. 66 Margina #3 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Во својата најсоголена форма откритието на Гедел претставува превод на еден стар филозофски парадокс во форма на математички јазик.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
А што се однесува до критиката, јас не ги криев нејзините извори во европската филозофска просветеност, што може да звучи и како уште еден парадокс во нашево постмодерно време.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)