И не само што не му текна тоа, туку помисли дека Ангеле знае од некаде дека од оние пари што ги собираше од селаните зел и тој.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Па и грабачот Расим не беше ни мудур, ни јузбашија.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Покрај парите што ги даваше грчката пропаганда преку битолскиот владика, Кондилис донесе лично илјада лири направо од Атина и им ги подели на оние „Грци" што се двоумеа, а испрати во Атина и пет шест деца на повидни селани да учат „вистинска наука".
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Налет да се парите што ги спечаливме, рече во една нервоза, во една паника Анастас, сѐ в џенем нека фати, кога излез одовде ни нема, и почна да купува пијалок, да пие, да ја труе душицата.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Додека попот штракаше со кадилницата над ковчегот од Мил и му читаше молитва, слепата Донка рошна по џебовите и извади една книжна пара за да ја стави на иконата на Св. Богородица; парата ја жулкаше со рацете, ја меткаше, постоја малку со неа в рака како да се двоуми, а потоа ја стави на иконата; алкајќи со прстите, ги собра ситните железни пари што ги имаше на иконата ги стави в џеб.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Таа ја искалаузи Велика Рошкова, од чии накити ѝ оставија добар дел нејзе, а и парите што ги доби Толе скоро две трети ги остави кај неа.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Сите пари што ќе му ги дадат си ги собира во метална касичка.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Стигна по мракот и го блокира селцето, та ноќта ги претепа селаните сите со ред што дигнале рака на царот и ги прибра и тој, како Арслана и Сефедина, оние десетина петнаесет лири црквени пари што ги чуваше чорбаџијата Малче.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)