Зоки ги подава двете парички и вели: - Чичко, сакам да го купам сиот свет. За Лидија. - Како? – прашува продавачот.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Светкаат ко свртени метални парички и го пропуштаат сонцето кон нас.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Крсте ги прибра паричките и не сакаше да знае ни за нивје, ни за некаква сермија.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)