Знаат ли кој и што лежи на оваа рамница и под асфалтот од Р`би до Кулата – Пероо, и од Пероо до паркингот пред островот Свети Аиљ?
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Паркингот пред СКОПЈАНКА беше исполнет до последното место.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Леле, се креваш, небаре полетуваш со авион.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Како нешто да те поттурнува. Се качуваш, качуваш... качуваш...
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
И така, откако ги погодив сите раскопани сегменти на асфалтот (бидејќи, знаете во Скопје не се градеше волку ни после земјотресот, и нееее, не ми беше намерата со ова да го пофалам сегашниот градоначалник), по синдромот на Кнез Мишкин, кога пазите нешто да не нацапате, неизбежно го нацапувате, или да ја преформулирам реченицава за да звучи пооптимистички: ... и така, испречувајќи им се на патот на неколку веќепостоечки вирчиња со вода или можеби беше масло од автомобили, не знам, кои одамна си беа заземале место на паркингот пред канцеларијата, конечно, стигнав на работа.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Со заеднички напори изградија хотел со ресторан во кој се нуди познатиот преспански крап и домашните јадења, во старите куќи ги дотерале одаите и паркингот пред хотелот е полн со автобуси.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)