Си замислував што има под водата: обрачи од коли, недоизгниени партали од некогашни облеки, рѓосани ножеви, навалени порти пред кои некогаш се седело. И, можеби, сенки од луѓе. Темни сенки.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Разговорот им секна. Молчат. Погледот им скита по дрвјето, по парталите од облаци што високо бродат над боровите.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)